American History

We zijn sinds 2 dagen in Connecticut en hebben ons wat meer verdiept in historische aspecten van de Amerikaanse samenleving. Een hele mond vol maar we hebben gewoon 2 Openluchtmusea bezocht. Daarbij was het weer ons bijzonder gunstig gezind, beide dagen rond de 17 Gr. met zon, jawel!
Gisteren Hancocks Shaker Village bezocht, een nederzetting van zo'n 20 gebouwen, opgericht eind 18e eeuw. De Shakers waren een afsplitsing van de Quakers, die in Nederland vooral bekend zijn vanwege hun ontbijtproducten. Al denk ik niet dat dat het belangrijkste uitgangspunt was van hun sekte.
De Shakers werden zo genoemd omdat ze, tijdens hun religieuze bijeenkomsten door zang en dans in extase konden geraken. Zeg maar de Amerikaanse Jomanda-achtige sessies. Ze geloofden, vanuit hun religieuze opvattingen in gelijkheid van man en vrouw, van ras en, misschien ook wel geaardheid. De sekte, er waren meerdere vestigingen in Amerike, werd geleid door 2 mannen en 2 vrouwen. Die zich absoluut niet mengden onder de "gewone" Shakers, dat dan weer wel.
De mannen en vrouwen leefden strikt gescheiden , meer als broeders en zusters, en het celibaat was heilig. Als je wilde toetreden tot de Shakers en je was getrouwd dan hield je huwelijk vanaf dat moment gewoon op. De mannen en vrouwen hadden hun eigen taken, vrouwen de huishoudelijke, kaas maken, de tuinen etc. De mannen meer houtbewerking, maken van meubilair, de smederij etc. Om te kunnen groeien namen ze weeskinderen op, zwervers, adoptereerden kinderen naast de degenen die zich aangetrokken voelden. Ook in het grote woonhuis is de scheiding man/ vrouw duidelijk zichtbaar. Mannen en vrouwen hadden hun eigen toegangsdeur en hun eigen kamers. De vrouwen aan de voorkant de mannen aan de achterkant. Bij de religieuze bijeenkomst zat men ook gescheiden.
De inrichting van het huis was heel sober en streng. Ze maakten prachtige houten meubels en gebruiksvoorwerpen. ( Zie de foto's)
Het was een self supporting gemeenschap, die midden 19e eeuw uit 300 mensen bestond. Ze verbouwden hun eigen groente en kruiden, hielden hun eigen dieren in de ronde stal.
In de loop der tijden nam het aantal leden gestaag af, men voelde steeds minder voor deze bijzondere manier van leven en geloven. In de jaren 50 van de vorige eeuw, toen er nog maar 5 Shakervrouwen over waren, is dit dorpje door een aantal betrokken Amerikanen gekocht, gerestaureerd en opengesteld voor het publiek. Leuk is hier, dat er dan altijd, vooral ouderen zijn die een steentje aan de instandhouding van dit erfgoed willen bijdragen door in Shakerkledij rond te lopen, werkzaam te zijn in de weverij of de kaasmakerij, en te vertellen over het leven van een Shaker. We hebben zelfs een aandoenlijke zang- en dansbijeenkomst meegemaakt, geleid door 4 dames, die iedereen de dansvloer opkregen om al zingend en klappend het Shakergevoel te krijgen. Gelukkig leidde dat niet tot extatische taferelen.
Voor Han kon de dag niet meer stuk toen hij door Ted, die vertelde over de door waterkracht aangedreven machines van de Shakers, werd uitgenodigd om als woodworker zijn vaardigheden te laten zien. Ook dat is voor het nageslacht bewaard.
Als kind schijnt dit overigens een prima plek te zijn geweest om op te groeien, de Rust, Reinheid en Regelmaat waren een must in deze gemeenschap.
Daarna een hapje gegeten op het terrein van en Universiteit van Connecticut, een immens groot terrein met gebouwen en flats voor meer dan 30.000 studenten. Dat kan als je de ruimte hebt.
Met een lekkere Starbucks koffie toe, een verademing wat koffie zetten is niet een sterk punt van de Amerikanen.
Vandaag naar een echt Openluchtmuseum, gebouwd als een 19e eeuwse Gemeenschap uit dit deel van Amerika, New England. De huizen waren uit allerlei plaatsen hiernaartoe gebracht, gerestaureerd en ingericht zoals toen gebruikelijk. Er waren opvallend veel schoolkinderen, meisjes gekleed in originele jurkjes en witte kapjes, jongetjes met bretels en strooien hoedjes. Misschien wil je die hier wel zoals bij ons een prinsessejurkje of indianenpak.
Het is voor iedereen een heel interessant en ook kindvriendelijk park. Dan valt ook op hoe de vertellers, ook hier in originele dracht, gericht zijn op de kinderen. Alle vragen worden beantwoord, wat men zegt is aangepast aan het niveau van de schoolkinderen, dus ik kan me voorstellen dat dit een geliefd schooluitje moet zijn. Dat wordt hier overigens veel gedaan, met de schoolbus naar een voor de geschiedenis belangrijke plek, zodat de historie goed verankerd blijft.
Ook voor ons is het leuk om op deze manier een beeld te krijgen van het Amerika uit vroeger tijden. In het mooiste huis van het dorp konden we lezen dat de kinderen alleen in de nette kamer mochten komen als ze daartoe werden uitgenodigd en dan moesten ze zich absoluut goed gedragen. Anders was het vast wegwezen. Kom daar nu maar eens om, voor zover we nog een nette kamer hebben.
We hebben zaagmolens gezien, een graanmolen en een molen om wol te kaarden, zodat het gesponnen kon worden. Er was een drukkerij, een bank, een tavern, er reed een koets waarmee je voor 3 dollar een ritje rond het dorpsplein kon maken, je kon met de hooikar mee ( die ging wat verder) en er was een demonstratie van het afschieten van een musket.
Kortom van alles te bekijken, en natuurlijk het Visitors Centre en de Gift Shop, zonder welke een attractie hier niet compleet is.
Nu rest ons nog het diner en een rustige nacht. Morgen gezond weer op en dan naar de kust.
We'll meet again.