Oost West, thuis best

Lieve allemaal,

Inmiddels weer terug in Nederland, wordt dit mijn laatste reisverslag. Een terugblik op wederom een bijzondere reis. Woensdagmorgen vertrokken we ruim op tijd vanuit de Cape. Phyllis ging eerder weg vanwege een afspraak over haar vader. We hebben met haar een heel voorlopige afspraak gemaakt over een bezoek aan Nederland in oktober met veel misschien, indien en als. De auto moest om 3 uur pm afgeleverd worden bij Car Rentals in de buurt van het vliegveld. Met een geprinte routebeschrijving in het Engels en een mondelinge uitleg door Phyllis gingen we op pad. Het pre-TomTom-tijdperk dus. Van de Route 6 naar de Route 3, dan I (Interstate )93 en dan exit 20 B voor I 90 en dan exit 26 voor Hotel Drive en dan staat het grote op de borden, Rentals. Nu heeft de combinatie Mea/ Google Directions-print zich in het verleden, denk Canada, niet als erg betrouwbaar bewezen, maar ik ging voluit voor mijn rehabilitatie. Wonderwel ging alles goed tot het moment dat in de tunnel vlakbij het vliegveld de wegen zich onverwachts splitsten en er snel een beslissing moest worden genomen, een STRESS-moment dus. Ook dat lukte maar mijn bloeddruk schoot wel wat omhoog. Veel verkeer, aan alle kanten auto's, zaten we wel in de goede baan, donker ANWB-bord zal ik maar zeggen, maar we kwamen bij de Rentals. Daarna met de shuttlebus naar het vliegveld, alle security-checks doorstaan, schoenen uit, armbanden af, riem af, en toen begon het grote wachten.
Vlucht vertrok mooi op tijd, weinig turbulentie, alles donker buiten en later ook binnen, film, spelletjes, ereader, diner, water, ontbijt, alles in 7 uur. Om 8.20 lokale tijd stonden we weer op vaste grond, waar we opgewacht werden door Hans die ons veilig naar Gouda bracht. Super want het is heel erg leuk om opgewacht te worden en het is nog leuker om niet met zware koffers in de spitstreinen via den Haag naar Gouda te moeten reizen. Dus dank je wel!
Inmiddels hebben we er al weer een echt Hollandse dag opzitten.

Wat hebben we een mooie en interessante reis gehad. Bijzonder ook dat we weer deel uit konden maken van het ons, toch heel vertrouwde gezin, van onze vrienden. Op die manier leer je ook van binnenuit Amerika kennen.
Canada was een verrassing. De uitgestrektheid van het vlakke land, de Franse taal, zo ongewoon op dit continent. Het verschil tussen beide steden, Montréal wat afstandelijker en Québec wat toegankelijker, maar beiden met een Franse traditie die ze nog steeds uitdragen. En dan de crêpes, zoet, hartig, als lunch als diner. Ik moet er even niet aan denken.....
De reis naar het Zuiden, naar Connecticut. Veel gereden en ook veel gezien. De zorgvuldigheid bewonderd waarmee men hier het verleden koestert en vormgeeft, ook wel jaloers daarop omdat het van veel liefde voor de geschiedenis van het land getuigt. En natuurlijk weer de onvoorstelbare ruimte waardoor alles beter tot zijn recht komt, huizen, de natuur, de wegen. En natuurlijk ook de manier waarop men met elkaar opgaat, Het is toch leuk om overal begroet te worden met How are you of how are you doning? Ook al horen ze het antwoord niet eens, het is een soort ritueel, waardoor de start van iets simpels zoals het bestellen van een koffie, wat vriendelijker is.
En dan de gesprekken die we voerden, men wilde van alles over ons land weten, wist lang niet altijd waar het lag, ( Europa een groot continent en nooit geweest) vond het leuk dat we naar hun land kwamen, hoe lang we bleven, waar waren we geweest - Geeft je een goed gevoel.
En dat is ook wat ik overhoud aan deze reis, een heel bijzonder goed en fijn gevoel. 3 weken hebben we door het land gereden, 3 interessante en gevulde weken.
Ik heb het ontzettend leuk gevonden om jullie door middel van deze reisverslagen te laten delen in onze belevenissen, in dat wat mij opviel aan deze samenleving, in dat wat we meemaakten. Dank ook voor jullie leuke reacties, ik heb ze met plezier gelezen. Voor nu is het afgelopen, maar wie weet........ Zeg nooit nooit.
Liefs voor jullie allen, Mea en Han.