Meer Canada, deel 2

Woensdagmiddag 2 uur , klaar om met z'n 4-en naar Quebec te vertrekken. Ik mag kaart lezen want we doen het op de zoooo jaren 90 manier. Dus gewapend met een Google print in het Engels van de route en de kaart van Canada voor de jonge ogen ( Betekent kleine lettertjes) gingen we op pad. Montréal uit is net zo verschrikkelijk als elke grote stad in een vreemd land. Het leek goed te gaan en toen Google zei: Take exit 89 E for Autoroute 20 E toward Autoroute 30 E / Quebec / Sorel koos ik opgewekt voor route 30. ( toward betekent toch ergens naar toe? ) Afijn, een uur later hield de weg op en bleken de keuze voor 20 E de juiste te zijn geweest. Och ja, Dutch en senior, geen sterke combi. Het kostte ons een uur maar daarna ging het prima. Leuk hotel met grappige accenten in de kamers, centraal gelegen in het bovenste gedeelte van de Oude Stad. Québec heeft een wat vriendelijker uitstraling dan Montréal, dat wat meer lijkt op het beeld van de enigszins norse Fransman uit onze vakanties. Het is een ruim opgezette stad. Opvallend de partytenten bij de huizen waar men in de winter de auto's in parkeert. In de zomer trouwens ook. Ideetje voor Nederland? Je zou ze zelfs kunnen verwarmen dus geen gekrab in de ochtend.
Donderdag lekker gewandeld door de stad, schitterend weer, rond 20 Gr. ( Daar hadden we dan het thermo-ondergoed, fleecevesten, handschoenen en mutsen voor meegenomen. Maar ja, beter mee dan om verlegen, zei mijn grootmoeder altijd.
Québec ligt aan de St. lawrence River. Het is de oudste stad van Canada. Het heeft een ommuurde bovenstad op de rotsen en een kleine beneden-stad onder aan de klif. Er zijn leuke kleine straatjes, restaurantjes en winkeltjes, ook hier alles erg Frans. Het begon in de 17e eeuw, toen heette dit stuk van Noord Amerika ook New France, zoals het gebied waar we nu zijn New England heet. Het was een groot en welvarend gebied waar de Engelsen wel trek in hadden, dus na veel strijd hebben de Engelsen de stad en uiteindelijk heel New France in handen gekregen. En zo werd Canada een deel van het Britse Rijk, maar behield wel het recht op de eigen Franse cultuur en taal.
Québec heeft een mooie citadel en vestingwerken, nog steeds in gebruik als kazerne. Dit alles dateert uit de 19e eeuw. We zijn er omheen gewandeld, in een mooi park, en kwamen toen uit op een wandelpromenade, gebouwd tegen de rotsen boven de rivier, met een schitterend uitzicht over de rivier en de beneden-stad. We daalden 300 treden naar beneden en daar lag een breed terras, meer dan een halve kilometer lang waar het, vooral in de zomer erg gezellig is met allerlei activiteiten en artiesten. Nu was het vooral heerlijk om daar in de zo'n te zitten.
Een bezoekje aan het beroemd Chateau Frontenac, een duur hotel, gebouwd als een Frans Loire- kasteel was een must. Van binnen alles koper en glas, schitterende lampen en dikke tapijten. Ook dure winkels en een galerie. Gebouwd rond 1900 voor de Canadese Spoorwegmaatschappij.Beroemde gasten gehad, dus wij moesten die sfeer ook proeven.
Toen op zoek naar een restaurant met de specialiteit van deze stad, smoked meat. Niet een tweede poging waard vonden wij. De volgende keer maar weer gewoon een crêpe, hartig of zoet. Inmiddels laten mijn kuiten weten dat ze het omhoog en omlaag gaan niet zo erg waarderen. We wandelen terug naar de Basse-Ville met de leuke straatjes en huizen. Omhoog gaan we met de tandradbaan, terwijl Beth en Bria de trap nemen.
Daarna de crêperie en voldaan naar bed. De volgende dag staat in het teken van kerken en shoppen, ook in deze volgorde. Eerst een Anglicaanse kerk met een speciale bank voor de Engelse koninklijke familie, mochten ze eens deze kant uit komen. Daarna een uitbundig, met veel bladgoud versierde RK kerk, de kathedraal van Québec. Aldus gesterkt, hebben we onze laatste Canadese uurtjes en centjes gestoken in ....... Niets verklappen dus. In een echte boulangerie met pain au chocolat, baguettes en andere Franse heerlijkheden besloten we onze Canadese trip, American Style. Restte ons de 5 uur durende terugreis, geen elke 2 uur even eruit, benen strekken en wat drinken, maar gewoon recht toe recht aan rijden. Nu zijn er opvallend weinig wegrestaurantjes, en ook de benzinestations schitteren door afwezigheid. Goed opletten dus. Ook bij de grens weer de vele vragen en de uitgebreide antwoorden. Helaas geen stempel dus keer. Om 7 uur thuis, Jay had gekookt, heerlijk. Daarna voldaan een een mooie en interessante reis. Canada is zeker de moeite waard.
Morgen auto huren en zondag op weg naar het Zuiden, Connecticut. Fijne zondag. Liefs vanuit een zonnig Vermont.