Samen op pad

Hi guys, zoals ze hier zeggen, I'm back.
Voor zaterdag was de planning: auto ophalen, naar de brouwerij waar Han's favoriete Amerikaanse bier werd gebrouwen en een quilttentoonstelling bezoeken. Zo kwamen we allebei min of meer aan onze trekken.
Altijd leuk het ophalen van een gehuurde auto in Amerika. Je wordt er vrolijk van want ze geven je altijd extraatjes. Omdat wij een misschien wel ietsje te uitgebreide verzekering hadden genomen hoefden wij de upgrade van de auto en de 2e chauffeur niet te betalen( ik dus en daarom moet ik zeker wel een paar keer rijden, anders is het zonde van het niet-betaalde geld). Bijzondere regel was dat je de auto met een volle tank moest afleveren maar dat je binnen 10 Miles van de afleverplaats getankt moest hebben en dat je daarvan een bewijs moest kunnen laten zien. Ik zag mezelf en Han niet op zoek in Boston naar een tankstation. Wat een stress!!! Dus dat afgekocht. Wij blij en hij blij. Als dat geen win-win situatie was. Ook zijn helaas alle parkeerboetes voor onze rekening! Nu rijden wij dus in een Chevrolet Malibu, wat minder exotisch is dan de naam doet vermoeden.
Op weg naar de brouwerij, ook om de auto uit te proberen. De maximum snelheid varieert nogal, 65 als top op de snelweg (zeg 100 km) en 25 Miles ( 40) in een dorp ( Alles met meer dan 10 huizen ) en allerlei variaties daartussen, 45 Miles bochtje, 35 Miles heuveltje zonder uitzicht. Afijn, het houdt je scherp, maar je ziet ook bijna niemand te hard rijden.
Helaas bleek de brouwerij wel open voor eters, maar het bedrijf werkt brouwt niet op zaterdag. ( 1e tegenslag)
Daarna naar de quilttentoonstelling waar Han zelfs eigen gemaakte onderzettertjes won bij het grabbelen. Leuke tentoonstelling en ik kon mijn hart weer even ophalen.
Zondag hebben we onze koffers gepakt en afscheid genomen van Beth en Jay, Ebben en Bria voor de fijne dagen die we samen hebben doorgebracht. Het zijn zulke schatten! Moeten volgende keer terugkomen in de zomer vanwege de tuin.
Gepland was een bezoek aan Fort Ticonderoga, een fort gebouwd door de Fransen toen ze in Montréal en Québec zaten, midden 18e eeuw. Doel was de expansiedrift van de Britten in te tomen. Goed bruggetje naar ons Canadese bezoek, maar helaas, deze attractie gaat pas open begin Mei. ( 2e tegenslag) Gelukkig was het wel lekker weer dus we hebben maar even door het bijbehorende plaatsje gewandeld, dorpjes altijd leuk. Vervolgens door de TomTom over de meest uiteenlopende wegen , van breed naar smal, naar ons 1e hotelletje gevoerd. Onderweg wapperen de Amerikaanse vlaggen nog steeds gezellig van de houten huizen, sommige enigszins vervaagd, andere ietwat gehavend. Wordt hiermee het gevoel van de bewoner weergegeven????
Ons B en B lijkt op een leuke , Engelse cottage. Wij zijn de enige gasten dus voelen ons een beetje als de Engels adel, zittend in de grote woonkamer met een kopje thee of een sherry. Er is een grote dikke kater die meteen de schoot van Han heeft gevonden. Een vertrouwd gevoel.
Vanmorgen een super B en B ontbijt gehad, dat voldoet aan de hoogste eisen. Stel je voor: een glaasje sap, een bakje vers fruit, pp 2 zelfgebakken blueberry muffins en tenslotte elk 3 pancakes met maple sirup. Jammer maar helaas, ik ben halverwege afgehaakt. Ik wil bij thuiskomst nog wel kunnen lopen.
Het is echt verbazingwekkend wat er per maaltijd door veel Amerikanen wordt weggegeten. Bestel je een sandwich dan krijg je 2 boterhammen met daartussen 3 of 4 plakken kaas / ham / ander keuze met nog wat sla en tomaat. Je kunt er niet eens vanaf bijten. Het is dus niet bijzonder dat er hier nog zoveel dikke mensen rondlopen.
Helaas vandaag een koude, regenachtige dag maar ja, wat moet dat moet, dus gingen we de Mohawk trail rijden, een oude Indianenweg tussen 2 riviervalleien, van de Hudson en de Connecticut rivier. Het was een mooie, natte route, door bergland en langs nu woest stromende riviertjes. Op de top een wattig landschap en het mooie uitzicht, ons beloofd, werd aanzienlijk beïnvloed door regen en wind. Aan het eind van de rit, tijd voor koffie, lekkere koffie dus, en die dronken we in de auto, met uitzicht op een reclame die ons toeriep: Enjoy the sun 2day. Die zat even goed mis. Dezelfde weg terug, een andere was er niet, maar die verliep iets minder nat en bij de enige haarspeldbocht scheen er zelfs een klein waterig zonnetje beneden.
In onze thuishaven wilden we een laatst culturele opsteker halen bij het Museum van de Overdekte Bruggen, Maar helaas , die was dicht. ( 3e tegenslag) . We hebben een alternatief gevonden in een wandelingetje door Old Bennington Historic District met 18e eeuwse huisjes, een begraafplaats en een Battle monument, die bij zijn bouw eind 19e eeuw het grootste oorlogsmonument ter wereld was. Het is overigens een obelisk met ingebouwde lift???Aldus gesterkt terug naar huis. Morgen weer verder met wat beter weer en wat minder tegenslag. Driemaal is ook hierin scheepsrecht neem ik aan.
We spreken elkaar weer over een paar dagen. Have fun, Enjoy the sun 2day en eet matig.