back home

Lieve allemaal

Het laatste deel van mijn reisverslag. We zijn weer terug in Nederland. Vanmorgen om 8.16 landde het vliegtuig na een rustige en voorspoedige vlucht uit Boston.
We zijn om ong. half 8 plaatselijke tijd uit Boston vertrokken en dat betekende dat Phyllis en ik nog tijd hadden voor een museumbezoekje in Hanover. In deze plaats staat een in de VS heel beroemd college of universiteit.( ik weet het verschil daartussen niet, want ze gebruikne volgens mij beide). Veel jongeren uit de welgestelde of zeg maar rijke milieus gaan hier studeren en asl ze later door hun studie veel geld hebben verdiend schenken ze dat aan deze universiteit. Met dit geld kan er dus veel gedaan worden o.a. wordt het door ons bezochte Hood-museum hiermee gefinancierd. Studeren is in Amerika geen goedkope zaak. De afzonderlijke staten zijn er verantwoordelijk voor en een kleine staat zoals Vermont kan er niet veel geld aan uitgeven. Dat betekent dat studenten alles zelf moeten betalen en dat loopt op van 15.000 tot meer dan 30.000 dollar. Daat zitten wel huisvestingskosten ( ze wonen op de campus) en maaltijden bij. Kun je dat niet betalen, dan is een scholarship een mogelijkheid om te kunnen studeren en die geven ze voor de vreemdste redenen. bv als je de enige student uit Vermont bent aan een universiteit in een andere staat zou dat een reden kunnen zijn, of bv de zaak van je vader geeft een paar scholarships, of je bent goed in sport. Dus niets beurs of zo, en de meeste studenten zitten aan het eind van hun studie met een mega-schuld.
Was een interessant museum, een beetje een allegaartje maar had een aantal werken van Jason Pollock.
Han bleef rustig thuis als voorbereiding op de terugtocht.
Na de lunch met echte Franse baguettes vertrokken om op tijd op het vliegveld te zijn. Met de belofte niet meer zo lang te wachten met een volgend bezoek habben we afscheid genomen. Het was er geweldig, de omgeving, het huis, de warmte en de zorg, de belangstelling, soms overweldigend maar we hebben er enorm van genoten. Behoudens een lange file vlak voor Boston, die Phyllis best wel wat stress opleverde, werden we op tijd afgezet op Logan airport.
Jeetje, twee keer afscheid nemen valt niet mee. Jammer dat we zo ver van elkaar wonen, dat heen en weer vliegen zoveel tijd en geld kost.
Zo langzamerhand is het reilen en zeilen op een luchthaven gesneden koek voor ons. Bij thuiskomst bleken beide koffers te zijn doorzocht,als bewijs een keurig briefje.
En ja, daar sta je dan vrijdagmorgen weer op een koud ( niet veel verschil dus) Schiphol te wachten op de trein naar Gouda. Fijn thuisgebracht door Ben, en dan begint het je weer installeren in je eigen huis. Verbazingwekkend snel neem je doe routine weer aan, was in de machine, paasspullen weg,boodschappen doen want je wilt toch echt hollands eten, even een klein tukje tussendoor ( Mea) en dan op gewone tijd naar bed. Hopenlijk omzeilen we zo de jetlag.
Dat was het dan, mijn reisverslag. Ik vond het hartstikke fijn om dat met jullie allemaal te kunnen delen en gezien de reacties kwam het ook goed over.Leuk die ook te lezen. Jullie hebben og foto's tegoed, want dat lukte helaas onderweg niet. Een kleine selctie tot besluit.
We hebben een geweldige reis gemaakt, veel leuke en lieve mensen ontmoet, gelachen om de speciefiek Amerikaanse hebbelijkheden en verder vreselijk genoten van dit uitgestrekt en mooie land met ontzettend veel jaloersmakende ruimte.
Liefs en wie weet tot een volgend blog.
Mea