De bergen en de natuur.

Vandaag zijn we aangekomen in Luray, een plaatsje aan de voet van de Apalachen, een bergketen die van het Zuiden van Amerika doorloopt tot in Canada. Niet erg hoog, zo'n 1100 m maximaal. We zitten in de dependance van een pension, 3 kamers, alleen de onze is bezet, dus we hebben het huis voor ons alleen. Voelt heel luxe! Het weer is erg slecht, koud en regenachtig, zo Nederlands! We hebben er maar een relax-dag van gemaakt. Maar goed, we kwamen dus uit Gettysburg en dat is een bijzonder plaatsje.
Heel populair bij de Amerikanen omdat hier een belangrijke slag heeft plaatsgevonden uit de burgeroorlog, de strijd tussen Noord en Zuid om het al dan niet afschaffen van de slavernij. Wij wisten daar als Nederlanders weinig van af, maar gelukkig heeft elk respecterend dorpje / attractie een bezoekerscentrum dat je van alle informatie voorziet, waardoor je in no time van alle ins en outs op de hoogte bent. Zo ook hier, een videofilm bereidde ons voor en daarna werden we doorgeleid naar een Cyclorama, een soort 3D panorama Mesdag. Met geluid en lichteffecten werd je zo de burgeroorlog ingezogen. Wel mooi gemaakt overigens, want het gaf een duidelijk beeld van de strijd die zich daar heeft afgespeeld. De volgende dag, het was nog steeds heerlijk warm weer, hebben we een battlefield-tour met eigen vervoer gemaakt. Dat klinkt oorlogszuchtiger dan het in werkelijkheid is. Stel je voor, je rijdt in je eigen auto door een prachtig lentelandschap, bomen met lichtgroene blaadjes, heuvelachtig met mooie vergezichten, af en toe rijd je zelfs door Gettysburg, en onderweg staan er veel standbeelden van strijders te paard, generaals meestal, en monumenten, aangeleverd door de staten die aan deze oorlog hebben deelgenomen, als eerbetoon aan hun eigen strijders. Gidsen kunnen je uitgebreid vertellen over wat er hier 150 geleden allemaal heeft plaatsgevonden, wie waar stond, wie waar naartoe optrok, waar welke slag werd geleverd enz. Niet gehinderd door enige reflectie of kritische noot wordt de informatie over bezoekers uitgestort. Opvallend zijn ook de grote groepen jongeren, scholen, padvinders die hier medailles kunnen verdienen, schoolklassen, recruten, allemaal onderweg met een gids die stilstaat bij elk standbeeld of monument. Verbazingwekkend om dit te zien. Kan de transfer naar Nederland en zijn historie niet goed maken. Trots zijn ze en kritiekloos, en deze combinatie zit wel heel diep in de Amerikaanse volksaard. Wij hebben vooral genoten van de natuur tijdens deze rondrit. Velen vonden dit ook een prettige manier om de geschiedenis te herbeleven, want soms reden we stapvoets in file, als maandagmorgen op de A12. Dit leverde aan het eind van de tocht een bijzonder moment op toen we, in de file, achter onze voorgangers aanrijdend een begraafplaats opreden. Nu zijn die er legio in deze omgeving, dus dat wekte nog geen argwaan tot we zagen in een begrafenisstoet te zijn beland. Ons werd al een plek aangewezen om de auto te parkeren, we konden inmiddels niet meer voor of achteruit, toen men ontdekte dat wij toch wel heel erg informeel gekleed waren voor zo'n droevige gebeurtenis. Met enige hulp hebben we de juiste weg terug weer gevonden.
Oud-president Eisenhower blijkt in de omgeving van Gettysburg een farm te hebben gehad, waar hij tijdens en na zijn presidentschap heeft gewoond. Alles nog in de oorspronkelijke staat, want de familie had bepaald dat na het overlijden van beide Eisenhowers, de boerderij met alle inrichting werd overgedaan aan een stichting die zorg zou dragen voor het bewaren van dit erfgoed, een soort paleis Soestdijk voor de Amerikanen dus. Bijzonder te zien, want als je, zoals wij, Soestdijk hebt bezocht, dan kun je dit niet aan je laten voorbijgaan. bovendien hadden we nog wat tijd over. Leuk detail, mevr. Eisenhower, Mamie voor intimi, liet iedereen die het huis binnenkwam tekenen in het gastenboek. Belangrijke personen zoals Chroetsjev, de Gaulle e.d. maar ook haar kleinkinderen. En niet 1 keer, maar elke keer als ze het huis ingingen, soms 5x per dag. Hoe gek kun je het maken! De inrichting geeft een prima beeld van wat die dagen in de VS van goed smaak getuigde. Gelukkig net voor de regenbui weer terug bij de auto. 's Avonds uit eten, altijd weer even zoeken in een nieuwe plaats. Gettysburg is echt een heel gezellig plaatsje, met leuke winkeltjes, restaurantjes, kleine huisjes met mooie geveltjes. Maar wel overal generaal Lee ( zuid) en generaal Meade ( noord). Druk maar toch iets leuks gevonden, Frans, dit keer. drank bestellen lukt niet altijd want veel restaurant hebben geen drankvergunning , BYO = bring your own, dus zie je de gasten met flessen wijn, keurig in een speciaal tasje, het restaurant binnen komen. Wij niet, dus gaan dan voor de iced tea, echte tea in een glas vol ijsblokjes. Deze smaken afhankelijk van het kraanwater, meer of minder naar chloor, dus de frisdrank ook. Bij elk glas frisdrank krijg je keurig een rietje,hygiëne voorop nietwaar, dus iedereen jong en oud, drinkt tijdens zijn meest dure diner, het bestelde water met een rietje. 's lands wijs 's lands eer, nietwaar. Eten is hier niet verkeerd, porties wat groot, maar dan krijg je de rest keurig mee naar huis. We proberen elke keer iets anders,Italiaans, Amerikaans, Mexicaans, Frans dus, ietwat sjiek of een soort truckerscafe, bediening altijd reuze vriendelijk. Nooit zelf gaan zitten ook al is er geen tafel bezet, je wordt naar de juiste tafel begeleid. Dit soort dingen vind ik geweldig en kan daar enorm van genieten. Al die gewoontes die een land maken tot dat wat het is, en die je de eigenaardigheden van Nederland weer doet waarderen, of soms niet! Langzamerhand nadert dit deel van onze reis zijn voltooiing. Phyllis mailde me al wat ideetjes voor de Bostonweek, dus ook daar kan ik vast wel wat over melden. Denk aan inside informatie over het Amerikaanse gezinsleven, ook heel anders dan bij ons. Voor jullie een heel prettige werkweek, wij spreken elkaar gauw.
Nog even dit: Wat die Amish betreft, de groep is zo groot dat men niet snel met familie trouwt, en de was kan ook gedaan worden met een wasmachine die werkt op samengeperste lucht, heb ik me laten vertellen. Dit ter vervanging van elektriciteit.
In sommige gebieden krijgen jongeren de ruimte en gelegenheid om de wereld buiten de Amish te ontdekken, maar de druk om terug te keren en je te laten dopen is best groot. Verlaat je de groep dan heb je geen contact meer met je familie, dat is dan verboden. En voor mij ook onbegrijpelijk, zo weinig vrijheid om het leven te leiden dat je misschien zou willen. Is niet meer van deze tijd.
Dat was het dan naar aanleiding van de reacties.nog steeds fijn die te lezen. Blijf dat doen.
Liefs vanuit Amerika, Luray.
Mea.