De Amish trein

Alweer de laatste dag in Lancaster, en wat hebben we veel gezien en gehoord. Gisteren was gewijd aan de Amish ( uit te spreken als Aamisj) en vandaag was de treinen-dag. Vandaar de titel! We zijn de dag gisteren begonnen met een buggy-ride. Met meerdere personen in een Amish koetsje door de country gereden. Het heet hier dan wel Dutch Country maar dat staat eigenlijk voor Deutsch country, want de Amish komen oorspronkelijk uit Duitsland en Zwitserland, zo'n 300 jaar geleden. De buggy voerde ons ook naar een Amish boerderij. wit geschilderd, zoals al hun huizen en vergelijkbaar met onze boerderijen uit de jaren 50. Het ruikt er naar vee en mest, ze hebben hun koeien meestal op stal, maar bij mooi weer zoals nu mogen ze naar buiten. Aangezien de Amish geen elektriciteit gebruiken, gebeurt het machinale melken met behulp van samengeperste lucht.
Stel je voor, wij zagen een ploeg getrokken door 5 ezels! Alle landbouwwerktuigen worden door paarden of ezels voortgetrokken. Het is bijzonder te zien en te ervaren dat mensen in de huidige tijd nog op deze, voor ons bijna primitieve manier kunnen leven en werken. Op het land verbouwen ze meestal maïs, maar ook staan er langs de weg ineens een aantal rijen aardbei-plantjes, of zie je een appel- dan wel perzik-boomgaard.
Het is een gesloten gemeenschap die zichzelf heel goed kan onderhouden. Ik heb na de buggyride een rondleiding gekregen door een Amish huis annex school. Heb met verbazing en ook respect geluisterd naar het verhaal over de manier waarop zij hun leven inrichten en dat ook volhouden, ondanks de sterke invloed van de huidige maatschappij met alle social media.
Een paar wetenswaardigheden: de school bestaat meestal uit 1 lokaal waarin groep 1 t/m 8 les krijgt. De school duurt van 8 tot 3 uur. Huiswerk wordt op school gemaakt, als de juf met een andere groep bezig is, want de kinderen helpen thuis mee dus huiswerktijd is er nauwelijks. De onderwijzeres heeft geen enkele opleiding gehad. Wel moet ze slim zijn, geregeld naar de kerk gaan, van kinderen houden en sociaal vaardig zijn. Ze loopt een jaar mee en dan krijgt ze haar eigen school. Je mag hier trouwens zonder ingewikkelde regels een school beginnen, als de kinderen maar per dag een vast aantal uren in de klas Itten en tot 15 jaar naar school kunnen. Kwaliteitseisen kennen ze hier niet, dus ga vooral lekker je gang. Streng zijn ze wel de ouders en leerkrachten, dus geen assertieve kinderen komen niet voor.
Elk gebied heeft zijn eigen bisschop die de regels bepaalt bv ten aan zien van het gebruik van elektriciteit, auto's of mobiele telefoons. De ene staat dit wel toe, de andere niet. Dus aan de ene kant van de weg een elektrische grasmaaier, aan de ander kant maai je het gras met een handmaaier.
De kleding van de Amish is effen en donker.
De dresscode voor meisjes/ vrouwen is vrij ingewikkeld, met steeds wisselende jurken, overgooiers en kapjes. Vanaf hun 13e jaar kleden ze zich als volwassenen, meisjes zwarte kapjes, getrouwde vrouwen witte. Bij de mannen is dat wat simpeler, broeken zonder rits, met bretels en een soort voorflap. Geen knopen maar haak en ogen. Knopen zijn ter versiering, je kunt ze verliezen, ogen militaristisch en zijn daarom verboden. Altijd vest en jasje en een strooien of zwarte hoed. De getrouwde mannen moeten hun baard laten staan maar scheren wel hun snor af.
Overal zie je de buggy's rijden, langs de hoofdwegen is er aan beide kanten een extra baan waar ze kunnen rijden zodat ze het verkeer minder ophouden. Daarnaast gebruiken ze een soort step met grote wielen om zich te verplaatsen, soms met een kind in de mand voorop. Fietsen is ook niet toegestaan.
Families wonen bij elkaar, kinderen bouwen voor hun ouders een eigen huisje op het terrein, geen verzorgingshuizen dus. Grote gezinnen ook met veel kinderen. Het kennismaken met een zo andere manier van leven is fascinerend, een verrijking van deze vakantie.
Vandaag,de treindag, was van een heel ander kaliber. Allereerst een ritje met een oude stoomtrein door een zonovergoten landschap, licht heuvelachtig met uitstrekte velden. Vervolgens een uitgebreid bezoek aan een Amerikaans spoorwegmuseum. Han stond te watertanden voor alle getoonde locomotieven, goederentreinen, personenrijtuigen e.d. Betekent veel foto's dus. Daarna nog naar het museum met de miniatuur treintjes, eforsers groter formaat dan de treintjes die Han zelf heeft.
( voor de kenners, ze hebben hier H en HO spoor).
Nog de laatste zonnestralen meegepakt op de schommelbank op de veranda van ons B en B. Een speciaal logeeradres overigens, waar we 's morgens met alle (8) gasten aan 1 grote tafel ontbijten. Wel iets anders dan we gewend zijn, maar het zorgt voor interessante gesprekken en draagt bij tot wat meer kennis van de gewoontes van dit land. Ook is het ontbijt van een overvloedigheid, niet normaal. Ik kom kilo's aan. Even een voorbeeld: vanmorgen begonnen we met een quiche, keuze tussen broccoli en Italiaans, maar eigenlijk moesten we van allebei een stuk nemen. Daarnaast gebakken aardappeltjes met ui en uitgebakken spek. Wat speciaal brood erbij, zoals bananebrood en sodabread, met jam en boter.Tenslotte een dessert van perziktaart met geslagen room. Sap erbij, koffie en water. Ik kon geen pap meer zeggen. weigeren is niet aan de orde, want de schalen gaan van hand tot hand. Desondanks is het ook ontzettend leuk om dat mee te maken en och, in Gouda maar weer aan de zakjes.
Morgen vertrekken we naar Gettysburg, daar blijven we 2 nachten.
Tenslotte de laatste stand van zaken over de foto's: ze staan inmiddels op mijn I-pad, maar om ze op deze site te krijgen moet ik nog een programma downloaden van internet en heb geen idee hoe dat nu weer moet. Jullie houden ze tegoed. Ik ga zometeen naar bed, als jullie die lezen is de dag alweer begonnen dus een goede vrijdag, fijn weekend en we spreken elkaar weer over een dag of 2. Liefs Mea